Odszkodowania za błędne rozpoznanie krwotoku podpajęczynówkowego

Przypadki błędnej diagnozy krwotoku podpajęczynówkowego są niezwykle różne i jest to odzwierciedlone w przyznawanych odszkodowaniach. Nie da się dokładnie określić, jakie odszkodowanie możesz otrzymać bez pełnego zrozumienia okoliczności Twojej sprawy, ale we współpracy z Tobą nadamy wymierną wartość Twojemu roszczeniu. Odzwierciedli ona wyrządzone krzywdy i cierpienia, których doznałeś.

Weźmiemy pod uwagę różne czynniki - od dodatkowego cierpienia spowodowanego przez opóźnienia w leczeniu po długofalowy wpływ zaniedbania na Twoje zdrowie i jakość życia. Roszczenia dotyczące odszkodowań za błędne zdiagnozowanie krwotoku podpajęczynówkowego są wyceniane tak, aby w pełni odzwierciedlały, w jaki sposób zaniedbanie medyczne wpłynęło na poszkodowanego, zarówno w perspektywie krótko- jak i długoterminowej.

Jeśli Ty lub bliska Ci osoba doświadczyliście błędnej diagnozy krwotoku podpajęczynówkowego i chciałbyś złożyć roszczenie odszkodowawcze przeciwko osobom odpowiedzialnym za to zaniedbanie, musisz podjąć działania w ciągu trzech lat.

Podobnie jak w przypadku wszystkich roszczeń dotyczących zaniedbań medycznych, masz trzy lata od "daty wiedzy" na zgłoszenie sprawy błędnie zdiagnozowanego przypadku krwotoku podpajęczynówkowego. Termin prawny "data wiedzy" może być mylący, dlatego jesteśmy tu, aby Ci pomóc. "Data wiedzy" oznacza po prostu punkt, w którym po raz pierwszy uświadomiłeś sobie, że popełniono błędy w Twojej opiece. W skomplikowanych przypadkach błędnego rozpoznania krwotoku podpajęczynówkowego może być trudne wskazanie tej daty. Wykorzystamy jednak nasze umiejętności i specjalistyczną wiedzę, aby wyjaśnić Ci ramy czasowe dotyczące Twojego przypadku.

Krwotok podpajęczynówkowy występuje wtedy, gdy dochodzi do krwawienia w przestrzeni podpajęczynówkowej - obszarze pomiędzy oponą pajęczą a oponą miękką, która bezpośrednio otacza mózg. Krwawienie może wywierać nacisk na obszary mózgu, prowadząc do jego uszkodzenia, co może powodować  trwałe powikłania, a nawet śmierć. Opóźnienie w zdiagnozowaniu krwawienia podpajęczynówkowego może znacząco wpłynąć na rokowania pacjenta.

Krwotok podpajęczynówkowy jest rzadkim typem udaru mózgu. W Wielkiej Brytanii około 1 na 20 udarów jest krwotokiem podpajęczynówkowym, który nazywa się również udarem krwotocznym.

Najczęstszą przyczyną krwawienia podpajęczynówkowego jest tętniak mózgu - wybrzuszenie w naczyniu krwionośnym spowodowane osłabieniem jego ściany. Tętniak mózgu zwykle nie powoduje żadnych objawów, ale gdy pęknie, prowadzi do krwawienia w mózgu.

Około 80% krwotoków podpajęczynówkowych jest spowodowanych tętniakiem mózgu. Tętniaki mózgu mogą dotknąć każdego, ale u niektórych osób istnieje wyższe ryzyko ich występowania. Palenie tytoniu, nadciśnienie, nadmierne spożycie alkoholu i historia choroby w rodzinie są czynnikami, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo rozwoju tętniaków mózgu.

W większości przypadków krwotoku podpajęczynówkowego nie występują żadne znaki ostrzegawcze, a objawy często pojawiają się nagle.

Główne objawy krwotoku podpajęczynówkowego to:

• Nagły, szalenie dokuczliwy ból głowy
• Sztywność karku
• Nudności lub wymioty
• Wrażliwość na światło / światłowstręt
• Zaburzenia widzenia - niewyraźne lub podwójne widzenie
• Utrata przytomności
• Inne objawy podobne do udaru, takie jak niewyraźna mowa i osłabienie po jednej stronie ciała.

W przypadku podejrzenia krwotoku podpajęczynówkowego, zostaniesz skierowany do szpitala w celu rozpoznania.

Najczęściej pracownicy służby zdrowia uzyskują dokładną diagnozę  przy wykorzystaniu tomografii komputerowej. W trakcie badania tomograf wykonuje serię zdjęć rentgenowskich, aby stworzyć szczegółowy obraz w 3D, który można następnie wykorzystać do sprawdzenia oznak krwotoku mózgowego i wskazania miejsca krwawienia w mózgu.

Po zdiagnozowaniu krwotoku podpajęczynówkowego pacjent zostaje zwykle przeniesiony do specjalistycznej kliniki neurologicznej w celu poddania go leczeniu.

Opcje leczenia można podzielić na dwie kategorie – leki i  zabiegi chirurgiczne, a plan leczenia często będzie obejmował obie formy terapii.

• Leki

Jednym z głównych powikłań krwotoku podpajęczynówkowego jest wtórne niedokrwienie mózgu. Może ono spowodować uszkodzenie mózgu poprzez zakłócenie lub zmniejszenie dopływu krwi do mózgu. Aby temu zapobiec, często pacjentom podaje się leki, które zmniejszają takie ryzyko. Inne leki podawane pacjentom obejmują środki przeciwbólowe i leki zapobiegające napadom padaczkowym i wymiotom.

W większości przypadków pacjent zgłaszający się do szpitala może polegać na leczeniu, któremu zostaje poddany. Ale niestety zdarzają się przypadki błędnego rozpoznania krwotoku podpajęczynówkowego. Błędna diagnoza nie tylko powoduje dodatkowy stres u pacjenta w tym i tak już niezwykle trudnym okresie, ale może również poważnie wpłynąć na jego rokowania.

Istnieje wiele sposobów, w jakie może dojść do postawienia błędnej diagnozy krwotoku podpajęczynówkowego przez lekarza rodzinnego lub szpitalnego, a w tym:

• Objawy i oznaki krwotoku podpajęczynówkowego są mylone z innym schorzeniem
• Niezbędne badania nie zostają zlecone w celu postawienia dokładnej diagnozy
• Punkcja lędźwiowa nie zostaje zlecona po tym jak tomografia komputerowa nie potwierdziła krwotoku podpajęczynówkowego, mimo wyraźnych objawów pacjenta
• Nieprawidłowe wyniki badań nie są dalej monitorowane
• Dochodzi do niepotrzebnych opóźnień w przeprowadzaniu badań lub zabiegów operacyjnych.

Krwotok podpajęczynówkowy jest poważnym stanem, który wiąże się z kilkoma potencjalnymi powikłaniami. Szybka diagnoza i leczenie mogą pomóc w zmniejszeniu prawdopodobieństwa późniejszych komplikacji.

Według informacji publikowanych przez brytyjską służbę zdrowia NHS powikłania krwotoku podpajęczynówkowego mogą obejmować:

• Ponowne krwawienie- w ciągu pierwszych kilku dni po krwotoku podpajęczynówkowym ryzyko ponownego krwawienia jest największe, jeśli przyczyną krwotoku był tętniak mózgu, który nadal pęka po uszczelnieniu się. Tego rodzaju powikłania wiążą się z wysokim ryzykiem trwałej niepełnosprawności i śmierci, dlatego konieczne jest niezwłoczne leczenie.
• Opóźnione niedokrwienie mózgu- po krwotoku podpajęczynówkowym przepływ krwi do mózgu może zostać zakłócony, powodując ryzyko uszkodzenia mózgu. Często po krwotoku podpajęczynówkowym podaje się więc leki, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tego rodzaju powikłań.

Nie istnieją żadne oficjalne dane na temat częstotliwości błędnego rozpoznania krwotoku podpajęczynówkowego w Wielkiej Brytanii, ale w odosobnionych przypadkach tak się niestety dzieje. Przeprowadzone badania sugerują, że w przypadku wszystkich pacjentów leczonych w Wielkiej Brytanii z powodu różnych schorzeń aż jeden na sześciu pacjentów może być początkowo błędnie diagnozowany.

Około 5% udarów mózgu, do ktorych dochodzi w Wielkiej Brytanii to krwotoki podpajęczynówkowe. Rocznie stanowi to około 6000 pacjentów. Krwotok podpajęczynówkowy może wystąpić w każdym wieku, ale najczęściej dotyka osoby w wieku od 45 do 70 lat i jest nieco bardziej powszechny u kobiet niż u mężczyzn.